content.title

Vier tegeltjes-wijsheden in coronatijd

10 juni 2020

Terug naar nieuws

Geen twijfel: de coronacrisis brengt ontzettend veel narigheid met zich mee. Toch merk ik dat we er ook veel van kunnen leren. Over onze maatschappij, over elkaar en over onszelf. Wijze lessen die we goed moeten onthouden. Sommige blijven vanzelf hangen, andere verdienen een tegeltje. Zoals deze vier.

Dit artikel maakt onderdeel uit van ons project #BlijfSchrijven.

‘Jammer van die knuffel of warme hand, maar een natte zoen mist niemand’

Iedereen kent wel zo iemand. De persoon die je op verjaardagen verrast met een vochtig plakkaat op je wang dat er voor je gevoel haast niet af te vegen is. Daarvoor in de plaats is er nu de zwaai – als er trouwens al sprake is van een verjaardagsfeest. Een wat ongemakkelijke handeling, maar ik verkies hem persoonlijk áltijd boven de onverwachte nattigheid.

‘Wie het nabije niet eert, is het verre niet weerd’

De noordelijke provincies vieren binnenkort hoogtij. Als ik mijn omgeving moet geloven, verplaatst iedereen zich de komende periode naar Groningen, Friesland of Drenthe voor een vakantie in eigen land. Zelfs Flevoland komt voorbij! Dat mensen ’n keer niet kijken hoe ver ze dit jaar weer kunnen reizen is een mooie ontwikkeling, wat mij betreft. Tot voor kort leek het not done om in eigen land op vakantie te gaan, en kijk nu eens. Let op mijn woorden: over een paar maanden doen niet de Chinezen, maar de Nederlanders aan filevaren in Giethoorn.

‘Lang leve het geblaat bij de koffieautomaat’

‘Het zijn gekke tijden, hè?’ Of: ‘We zijn er voor u, juist nu!’ Dit soort uitspraken bezorgen mij inmiddels een behoorlijke laag kippenvel. Waar zijn die heerlijke gesprekjes over het weer gebleven? De bevestiging dat de zon gaat schijnen dit weekend, ik mis het! Net als de bijpraatsessies op maandagochtend met m’n collega’s. En niet te vergeten de bijbehorende flauwe grapjes. Lekker even hangen bij de koffieautomaat en praten over niets. Nooit gedacht dat ik dát zo zou missen. Het blijkt maar weer: je weet pas wat je mist…

‘Minder gemier brengt eenieder plezier’

Ja, ik weet het. Lang niet iedereen lijkt te weten hoeveel anderhalve meter is. Of het maakt ze simpelweg niet zoveel uit. Toch maakt mijn hart een sprongetje als iemand galant de weg opstapt om maar die afstand te kunnen bewaren. Naast dat het momenteel noodzaak is, toon je er ook respect mee. Of het nu op straat is, in het ov of in de sportschool: afstand houden is zinvol. Nu zeker, maar ik vind ‘afstand’ sowieso geen vies woord. Natuurlijk: anderhalve meter is voor niemand leuk, maar als mieren over elkaar struikelen nog minder. Laten we een middenweg kiezen: een beetje afstand – als dat kan. Want nu is het corona, maar minder verspreiding van griep of verkoudheid is toch ook fijn? Ik ben namelijk niet gehecht aan marathonniezers in de kroeg en hoestconcerten in de trein. Daarom voeg ik hierbij hygiëne toe aan de lijst met primaire levensbehoeften. Graag gedaan!


Zoals Herman Finkers ooit zei: ‘Niets zo charmant als een spreuk aan de wand.’ Hangen de tegeltjes? Leg dan je mondkapje weg, pak pen en papier en #BlijfSchrijven.

Tim Geval